Hopeloos

 De eerste ik,is algemeen bekend.

Soms zelfs wat te verwent.

Vol geluk en liefde in mijn leven.

Naar een mooie toekomst kunnen streven.

Mijn andere ik zit opgesloten.

Omringd door grachten, en sloten.

In een gigantisch, groot kasteel.

Bij de uitgang, grijpt iets mij bij de keel.

Het is stil,heel stil en nog niet koud want het was vandaag een mooie zomerse dag.

Het is stil, heel stil windstil Te stil om nu al naar bed te gaan.

Ik neem de sigaret die ik rook tussen wijsvinger en duim, 

kijk er van de zijkant tegenaan en zie de rook in het lamplicht omhoog kringelen.

Die echte vrienden die ik gehad heb maar die weer uit mijn leven verdwenen zijn.

Niet veel.Eigenlijk maar twee of misschien drie. Maar misschien leg ik nu de lat te hoog.

Laat je niet kennen.Als hoe hard je zult rennen.

Het is hopeloos Zegt dat stemmetje in mij dan.

Ontsnappen is iets wat je toch niet meer kan?.

De klok slaat twee uur. Maar het is nog steeds zo heerlijk stil.

In mijn kasteel schijnt vredig de lamp en het is nog steeds niet koud.

Ik steek nog een sigaret op en kijk naar de rook die omhoog kringelt

Soms is het Hopeloos mijn peuk is op ga naar bed en hopelijk slapen als een......roos